Kalp hızı, kardiyak döngü sıklığının bir ölçütüdür ve kardiyovasküler sistemin sağlığını, metabolik hızı ve otonom sinir sisteminin aktivitesini yansıtmaktadır. Evrim, binlerce yıl boyunca çeşitli türlerde optimal vücut boyutu ve kalp hızını şekillendirmiştir; ikisi arasında lineer bir ters ilişki mevcuttur. Son iki yüzyılda insanların yaşam sürelerindeki büyük artış, insan türünün ters kalp hızı-yaşam süresi ilişkisinde bir istisna olup olmadığı sorusunu gündeme getirmektedir.

Sağlık ve sosyal bakım alanındaki gelişmeler yaşam süresindeki iyileşmelerin temelini oluşturmaktadır, ancak günümüzde mevcut olan obezojenik ortamın daha fazla ilerlemeyi engelleyebileceğine dair endişeler bulunmaktadır. Framingham Kalp Çalışmasının 5.070 kişiden oluşan orijinal kohortunda, kalp hızı daha yüksek olan, çalışmaya girişte kardiyovasküler hastalığı bulunmayan ve 30 yıl boyunca takip edilen bireylerde daha yüksek bir mortalite oranı gözlenmiştir. Bununla birlikte, istirahat kalp hızındaki değişimin yaşam süresiyle ilişkili olup olmadığı ile ilgili araştırma bulunmamaktadır.

Bamba Gaye ve arkadaşlarının yaptığı çalışmada Paris Prospektif Çalışması I, Whitehall I Çalışması ve Framingham Kalp Çalışmasının sonuçları üzerinde lineer regresyon kullanarak istirahat kalp hızı ve yaşam süresi arasındaki ilişki incelenmiş ve sonuçlar Scientific Reports dergisinde yayınlanmıştır. Kalp hızında yıllar içinde meydana gelen değişiklikleri mortalite riskiyle ilişkilendirmek için Cox orantılı hazard regresyonunu kullanılmıştır. Paris Prospektif Çalışması I’e 42-53 yaşları arasında Fransa’dan 7.976 erkek, Whitehall I Çalışmasına 52±7 yaşında Birleşik Krallık’tan 1.226 erkek ve Framingham Kalp çalışmasına ABD’den 47±16 yaşında 4.001 kadın ve 45±15 yaşında 3.299 erkek dahil edilmiştir.

Paris Prospektif Çalışması I'de 5 yıllık bir süre boyunca istirahat kalp hızındaki artış ile mortalite riski arasında (zaman içinde 10 BPM artış başına mortalite için HR: 1,20; %95GA:1,13-1,27) ve Framingham Kalp Çalışmasında 8 yıllık bir süre boyunca (Erkekler için; HR: 1,13; %95GA:1,07-1,19 ve kadınlar için HR:1,09; %95GA:1,04-1,15), klasik risk faktörleri ve istirahat kalp hızı ayarlandıktan sonra istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki gözlemlenmiştir. Bu çalışma, istirahat kalp atış hızı zaman içinde yükselen kadın ve erkeklerde mortalite riskinin arttığını göstermektedir.

Bu çalışmada, Fransa, Birleşik Krallık ve ABD’den üç uzun dönemli tarihsel ve büyük kohort kullanarak, 2 ana bulgu rapor edilmiştir. İlk olarak, insanlarda istirahat kalp atış hızı ile yaşam süresi arasındaki ters ilişki doğrulanmıştır. İkinci olarak, Paris Prospektif Çalışması I'de 5 yıllık bir süre boyunca ve Framingham Çalışmasında 8 yıllık bir süre boyunca istirahat kalp atış hızı yükselen kadın ve erkeklerin mortalite riskinin arttığı tespit edilmiştir.

ABD: Amerika Birleşik Devletleri; BPM: Dakika başına atım sayısı; GA: Güven aralığı; HR: Risk oranı

TR-NON-2024-00161 (Mart 2025)